woensdag 25 juli 2018

poëzieatelier Vergeet - me - niet

1e wereldoorloggedicht poëzieatelier Vergeet - me - niet . Het klaproosje als herdenkingssteen of amulet. Het ultieme bewijs van het gebrek aan fret. Witte kruisen één na één, hiernavolgend duinen, Dunqercke, strand zand kolvend binnensmonds neuriënd schrijf ik neer, deze hymne opdat ik nooit vergeten mag zijn uw hinde.

Geen opmerkingen:

251125Proza

Tegelranden flitsen langs als een verdwijnend jaartal. Het zwembadwater bedenkt hoe het vorm zal aannemen.   In die vorm lig jij, een zwem...